بهاره مجربی کرمانی
چکیده
در تعیین شکل شهری پایدار و به دست آوردن شاخصهای آن ابهامات زیادی وجود دارد. پژوهشگران برای سنجش کمی شکل شهری می‌توانند شاخصهای مورد نظر خود را از مجموعه وسیعی انتخاب کنند. از انواع شکل شهری که تحقیقات فراوانی را به خود اختصاص داده، پراکنده رویی است. پراکنده روئی شهری در تقابل با گروه‌هایی همچون جنبش رشد هوشمند است که هدفشان هدایت ...
بیشتر
در تعیین شکل شهری پایدار و به دست آوردن شاخصهای آن ابهامات زیادی وجود دارد. پژوهشگران برای سنجش کمی شکل شهری می‌توانند شاخصهای مورد نظر خود را از مجموعه وسیعی انتخاب کنند. از انواع شکل شهری که تحقیقات فراوانی را به خود اختصاص داده، پراکنده رویی است. پراکنده روئی شهری در تقابل با گروه‌هایی همچون جنبش رشد هوشمند است که هدفشان هدایت توسعه شهری به‌سوی فشردگی بیشتر است. اختلاف نظریات در مورد دو بحث اصلی و متضاد در مورد پایداری شکل شهری (فشردگی و پراکنده رویی) نشان می‌دهد که اگرچه ایده شهر فشرده در برخی موارد مورد انتقاد قرار گرفته، ولی نهایتاً نظریات بسیاری را به سمت خود جلب کرده است و مسلماً شکل شهری آینده برای رسیدن به پایداری نمی‌بایست بر خلاف اصول و قواعد شهر فشرده عمل نماید. در این تحقیق با بررسی مطالعات پیشین در رابطه با تعاریف مختلف فشردگی و پراکنده رویی شهری، به بررسی هر کدام از شکل‌های شهری و تأثیرات آن‌ها بر جنبه‌های مختلف، بدون برتری دادن به یکی از این فرم‌ها پرداخته شده است. روش تحقیق از نوع تحلیلی است و نهایتاً به این نتیجه می‌رسد که به‌جای تمرکز بر یک فرم خاص برای پایداری شهری و با توجه به شرایط کالبدی، اقتصادی و اجتماعی هر شهر، فشردگی شهری می‌بایست فقط به‌عنوان یک راهحل برای نیل به شکل پایدار شهری مد نظر قرار گیرد.
